طول یک بارداری طبیعی بین ۳۷ تا ۴۲ هفته است. این پنج هفته، زمانی است که شما نیاز به مراقبت بیشتری دارید و باید نسبت به دردها و انقباضات رحمخود آگاه باشید. البته زمان تقریبی ختم بارداری بر اساس تاریخ اولین روز قاعدگی یا سونوگرافی سه ماهۀ اول معین میشود، اما تعداد بسیار کمی از جنین‌ها دقیقاً در همان روز به دنیا می‌آیند.
معمولاً یک هفته بین تاریخ دقیق زایمان و تاریخ تقریبی آن، اختلاف وجود دارد. بیشتر نوزادان بین هفته‌های ۳۷ تا ۴۱ به دنیا می‌آیند، اما اگر بارداری شما دوقلو یا بیشتر از آن است، باید امکان زایمان زودرس را نیز در نظر بگیرید. اگر زایمان قبل ازهفتۀ ۳۷ انجام شود، زایمان زودرس است. نوزادانی که در هفته‌های قبل از هفتۀ ۳۷ بارداری به دنیا می‌آیند، به احتمال زیاد نیازمند مراقبت ویژه هستند. این نوزادان معمولاً تا زمانی که توانایی تنفس در هوای معمولی را داشته باشند، باید در بخشمراقبت‌های ویژۀ نوزادان یا nicu بمانند. بعد از هفتۀ ۴۲ نیز وقت مناسبی برای زایمان نیست، زیرا پس از هفتۀ ۴۱، جفت به مرور کارایی خود را از دست می‌دهد و ممکن است جنین نتواند به راحتی اکسیژن و مواد مغذی را دریافت کند و وضعیت زجر جنین اتفاق بیفتد.
زمان رفتن به بیمارستان برای زایمان
برای تعیین زمان رفتن به بیمارستان باید توجه کرد که شما و پزشکتان چه روشی را برای زایمان در نظر گرفته‌اید. اگرچه سزارین انتخابی، برای شما و جنین عوارض زیادی خواهد داشت، اما اگر می‌خواهید به صورت سزارین برنامه‌ریزی‌شده زایمان کنید، با پزشک خود در مورد زمان زایمان صحبت کنید و ختم بارداری را به هفتۀ ۳۹ و بعد از آن موکول کنید، زیرا رشد جنین در هفته‌های آخر بارداری کامل میشود.
نوزادانی که در هفتۀ ۴۰ به دنیا می‌آیند، توانایی بیشتری برای مکیدن سینۀ مادر و کنترل دمای بدن خود دارند. همچنین به دلیل رشد کامل کبد این نوزادان، عارضهٔ زردی به سرعت بهبود می‌یابد. جنین در ۴۰ هفتگی، جنین کاملی است که تمام ارگان‌های بدنش به اندازۀ کافی رشد کرده است و به احتمال زیاد می‌تواند به راحتی نفس بکشد و تغذیه کند.
در مورد زایمان طبیعی نیز باید از هفتۀ ۳۷ به بعد هشیار باشید. دردها و انقباضات را اندازه بگیرید. منظم شدن دردها و انقباضات، نشانۀ زایمان است. سعی کنید دردهای زایمان را بشناسید و تنها زمانی که مطمئن شوید زمان زایمان فرا رسیده است به بیمارستان بروید. اگر زودتر از موعد به بیمارستان رفتید و هنوز دهانۀ رحم به اندازۀ کافی باز نشده بود، درخواست القای زایمان یا جراحی سزارین ندهید. اگر پزشک تشخیص داد که شما می‌توانید به صورت فیزیولوژیک زایمان کنید، تا فرا رسیدن زمان زایمان صبر کنید. طی این مدت می‌توانید در محوطۀ بیمارستان قدم بزنید تا زمان زایمانتان برسد.
اگر کیسۀ آب شما در خانه پاره شد، بدون تعلل به بیمارستان بروید. توجه داشته باشید که بعد از پاره شدن کیسۀ آب در خانه نمانید، زیرا این اتفاق، احتمال عفونت را در مادر و جنین افزایش می‌دهد. همچنین اگر خونریزی نیز داشتید، در هر هفته‌ای از بارداری که بودید، سریع خود را به بیمارستان برسانید. در مورد زمان رفتن به بیمارستان تنها با ماما یا پزشک خود مشورت کنید. توجه داشته باشید که توصیه‌های افراد غیرمتخصص هرگز قابل اعتماد نیست.
